 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
|
Natomiast styl drugi, z tego co wiem znacznie mniej popularny, to
„romantyk – melancholik”, ktoś, dla którego muzyka i poezja są całym światem. Nie zniża się do opowiadania dowcipów za pieniądze, nie zamierza również tracić czasu na zdobywanie kontaktów i informacji. Najlepiej czuje się gdzieś na łonie natury, gdzie nie ma zbyt wielu ludzi i można w spokoju kontemplować piękno świata. Taki bard nie przepada za publicznością, gra dla siebie, ewentualnie bliskich przyjaciół. Zamiast skocznych piosenek potrafi zanucić smutną, lecz piękną melodię, opowiedzieć epicką historię o bohaterskich czynach, snuć cichą balladę przy ognisku... Zawsze jest natchniony, trochę „nawiedzony”, możliwe, że nie umie odnaleźć się w świecie, w którym tak niewielu ludzi ceni muzykę i poezję. Do podróżujących z nim towarzyszy podchodzi przyjaźnie, lecz jeśli nie docenią jego twórczości, na pewno będzie utrzymywał lekki dystans. „Romantyk-melancholik” pewnie marzy o jakimś cichym miejscu, gdzie będzie mógł w spokoju podziwiać świat i snuć swoje opowieści...
Po takim przedstawieniu dwóch postaci – „wygadanego cwaniaka” i „romantyka-melancholika” porównanie pod względem przydatności w drużynie wypada zdecydowanie na korzyść tego pierwszego. Jakkolwiek romantyk może zachwycać swoimi pieśniami, jednak niestety z takimi ludźmi świat obchodzi się zwykle dość brutalnie. Przypuszczam, że wielu osobom może spodobać się opis „natchnionego poety”, jednak gdy przyjdzie co do czego, wybiorą raczej obeznanego w świecie zawadiakę. A więc, czy pozycja prawdziwego artysty w ogóle już się nie liczy?
Aby rozwiązać ten problem, spójrzmy, co na ten temat mówią podręczniki. Od strony technicznej klasa barda ma mnóstwo specjalnych zdolności – i tutaj można wprowadzić pewien podział, tak, aby romantyk nie stał na straconej pozycji.
Jeżeli odgrywamy cwaniaka, postawmy na umiejętności typu „blefowanie”, „dyplomacja”, „przebieranie się” czy „występy”. Oczywiste jest, że taki bard jest dobry w wyżej wymienionych profesjach, ponieważ stawiają one na kontakt z drugim człowiekiem. (Pod hasłem „występy” rozumiem tutaj opisane wcześniej działania typu opowiadanie dowcipów w karczmie).
Natomiast natchniony artysta może być mistrzem we wspomaganiu sojuszników swoją sztuką. Wszystkie te pieśni, zwiększające umiejętności bojowe, dające odporność na nieumarłych wrogów czy odpędzające strach – to właśnie pole do popisu dla melancholika. Trudno byłoby wyobrazić sobie wesołego cyrkowca, zagrzewającego towarzyszy do walki żartobliwymi rymowankami – o wiele bardziej na miejscu jest dumna pieśń, opiewająca czyny bojowe bohaterów.
Mam nadzieję, że mój artykuł zainspiruje kogoś do zagrania bardem lub lekkiej modyfikacji swojej koncepcji tej klasy. Według mnie bard to postać dająca graczowi najwięcej możliwości i równocześnie wymagająca bardzo dużego zaangażowania; niewątpliwie odgrywanie jej nie kończy się na kilku rzutach kośćmi i rzuceniu od czasu do czasu „a teraz śpiewam”. Dobrze poprowadzony bard może być nieocenionym członkiem drużyny i jedną z bardziej barwnych postaci w całej przygodzie.
Vesthe.
strony: [1] [2] |
komentarz[13] |  |
|
|
|
|
|
| Komentarze do "Bardem być" |
|
|
|
|
|
|
|
|
Sonda |
Aktualnie nie jest prowadzona żadna ankieta.
Tutaj możesz zobaczyć stare ankiety.
|
|
Top 10 |
ShoutBox |
|
|
